जीवनको रङ (कविता)

२१२२ , चैत्र

खुप्पै खेल्न मन छ ,

रङहरुसँग !

उबेला विधवा नारीझैँ पन्छिएँ

- रङहरु बाट टाढै भागेँ

- उहीँ सेतो रङलाई नै इन्द्रेणी ठानेँ ।

सेतो ,

मात्र सेतो रङलाई !

सुर्यको सेतो रङनै भएपनि प्रिज्मबाट प्रतिच्छेदन गरेर

इन्द्रेणी बनाइदिहुँ !

- केवल चुनढुङ्गाको सेतो रङ

- सेतो गुराँसको सेतै रङ

- आमाले घर पोत्ने सेतै कमेरोलाई

हो यस्तै - यस्तै चिजलाई मात्रै जीवनको रङ सम्झिएँ !

अहिले खुप्पै खेल्न मन लाग्छ रङहरुसँग

तर ,

कोही आउँदैन मलाई रङ्ग्याउन !

कसैले गिजोलिदिए हुन्थ्यो ।

अहँ !

कुरुप बुढी सम्झेर कसैले फुटेका नजर फ्याक्दैनन् ।

सम्झिल्याउँछु ,

- यौवन

- जवानी

र बैँस त केवल समय रैछ !

कहिल्यै बुढी हुनुपर्ला सोचिनँ

सौन्दर्य नासिजाला कहिल्यै हेक्का भएन

गालामा मुजा पर्लान् ठानिन!

मातृत्व अनुभव नगरी

कसैको रुपमती नभई ,

कसैको रुपसी स्वास्नी नभइकनै पनि

नारी सौन्दर्यको

हिमशिखर ' स्तन ' झोल्लिदा रैछन्

"कोही त आउ ,

मलाई बेस्मारी गिजोल

मलाई यौवनको तृप्त समयमै फर्काउ !", चिच्याउँछु फगत-

फगत !

कसैले दृष्टि फ्याक्दैनन्

बरु बहुलाई आइमाई भनेर अपहेलित गर्छन् ।

कसैले भन्छन् , "विचरा बुढेसकालमा छोराछोरीले

नहेरेपछी बहुलाएकी हुनुपर्छ !"

कसरी भनुँ यो सारा संसारलाई

मैले छोराछोरी जन्माउन आवस्यक ठानिनँ

मातृत्व बुझिनँ !

मात्र ,

प्यार खोज्नेहरुलाई केवल भमरा सम्झेँ !

अझ नारी अस्मिता लुट्ने गिद्द सम्झिएँ ।

अहिले सद्दे छु म !

बरु उबेला बहुलाएकी रैछु ,

बहुलाउन

कपडा फ्याकेर नाङ्गै हुनुमात्र रहेनछ !

अश्लील वचन बोल्नुमात्र बहुलाउनु नरहेछ !

- प्रेमी र प्यासी छुट्याउन नसएकेर

बहुलाएकी रैछु !

- यौवन नबुझेर बहुलाएकी रैछु !

- प्यास दबाएर बहुलाएकी रैछु !!

हो ,

समय घर्किसकेछ !

मैले चाहेर पनि कसैले मलाई अगाल्दैनन् अहिले ,

कसैले सिउँदो रङ्ग्याउदैन् !

"सिउँदो ?"

कोहि बाचेको प्रमाण सम्झिएँ र ठुलै बोझ सम्झिएँ !

कुनै समयको प्रेमी त्यागेँ

- बाको इज्जतको लागि

- समाज , संस्कृति र परम्पराप्रती

- परम्पराको दलिन भत्काउने साहस गरिनँ !

बा को प्रतिष्ठालाई शिरोपर गर्दै

उसलाई पर्गेलेँ !

अहिले त छैन उ यस लोकमा ,

सायद मेरै अघिल्तिर हुँदोहो त

पुरै-पुरै मायाले अगाल्दोहो !